Had een goede vlucht van Tokyo naar Moskou, ikwerd door verschillende stewardessen nog gecondoleerd over de vliegramp in Oekraïne. Om 14.00uur s'middags was ik door de douane (stelde dus helemaal niks voor). Ikwerd door Alex opgehaald op het vliegveld en hij stond met een bordje "Toon" te wachten, want ik kende hemniet. In 2005 zijn wij bij hun geweest en toen woonde ze nog in centrum Moskou in een groot appartement en waren zij in de weekends vaak in de gouden ring. Dat is de ring ongeveer tot 100 KM rond Moskou en daar staan heel veel buitenverblijven van de high society. Ludo moest eens op een feest zijn in de gouden ring en toen kwam hij langs een stuk grond wat te koop stond. Hij wandelde daar wat rond en vond het wel leuk liggen;bijna op de top van een heuvel met een schitterend uitzicht over de vallei. Maar het was een "gat". Op het feest vertelde hij dat hij wel interresse had en iedereen verklaarde hem voor gek om dat gat te kopen.Hetstond al meer dan 7 jaar te koop en niemand met gezond verstand had interresse. Hij dacht als je het gat volstort is het geen gat meer maar gewoon begane grond. Hij informeerde bij de makelaar en hij kocht het voor 40 duizend Dollars iedereen blij en hij had een stuk grond OP DEN BUITEN zoals onze Zuiderburen dat noemen. Hij liet het "gat" volstorten door een aannemer, die bij de bouw van een fabriek veel grond over had en hij plaatste er een stacaravan op en een gewone caravan en zij verbleven daar vaak in de weekenden. Hij kreeg een goed bod op zijn appartement in Moskou en verruilde zijnwonen naar de Caravan. Hij was toch van plan om er een houten huis neer te gaan zetten en dan was hij altijd in de buurt. Door de crisis kwam er een schitterend appartement te koop aan de rand van Moskou en hij kon dit niet laten schieten en kocht het voor 150 duizend dollar.

Hij regelde bouwvergunningen voor zijn huis en ging in Siberië op zoek naar een grote partij hout voor zijn buiten verblijf enkocht daar ongeveer een compleet bos. Daar leerdeAlex kennen ! Alex was een wees van een jaar of 18en die wilde wel mee gaan met hem om aan zijn huis te gaan werken en van het een kwam het ander en nu wordt hij beschouwd als hun zoon en woont bij hun in huis.Ludo moest meer personeel hebben om zijn huis te bouwen en kwam via via in Oezbekistan terecht en nam 3bouwvakkersaan diebij hem kost en inwoning kregen en zijn huis mee gingen zetten. Zij zouden dan 11 maanden continu werken en dan 1maand naar vrouw en kinderen gingenin Oezbekistan. Het waren harde werkers die weinig eisen hadden en de bouw schoot goed op. Ludo kende een andere Belg die in Moskou werkte voor een Belgisch bedrijf en die wou OP DEN BUITEN ook wel een verblijf maar hij kon als Belg geen grond kopen en een huis zetten. Dus werd de deal gemaakt: zet toch gewoon een huis op mijn grond en we zien wel, dan hebben mijn bouwvakkers ook weer werk voor een paar jaar. De bouw van dat huis werd gestart en het schoot lekker op, totdat het bedrijf hun filiaal in Moskou afstootte en hij weer naar België moest en daar directeur werd. Het huis bleef staan zoals het was en wat moest hij er mee. Na jaar werden ze het er over eens dat hij er vanaf wilde, maar verkopen was een probleem want het stond op de grond van Ludo.Svetlana had een zoon, Simon, uit haareerste huwelijk en die wou wel kok worden zodat het plan gemaakt werd om van dat huis een restaurant te maken. Ze kwamen tot een akkoord en de bouw werd hervat en het werd restaurant. Nu had hij wel wat vooronderzoek gedaan en er was in de buurt nergens een fatsoenlijk restaurant en het was een zeer goede omgeving. Tegenover zijn huis ligt een skigebied en de high society wil toch ook wel een vorkje prikken na een dag skiën, de skipistes zijn verlicht en tot s'avonds 24.00 uur kan er volop geskied worden.2 kilometer vanaf zijn huis heeft Poetin zijn buiten verblijf. Simonwerdeen jaar naar België gestuurd om in een restaurant van een bekende te gaan werken, om het vak beter te leren en kon danlater aan de gang in hun restaurant. Voor de goede orde: we praten hier over een huizen van ongeveer 400 vierkante meter en 3 verdiepingen. De30 meter tussen hun huizen werd ook nog vol gebouwd en daar kwamen zaaltjes voor feesten en partijen want er worden in het weekend nogal wat verjaardagspartijtjes en trouw feestjes gevierd. De bouwvakkers zijn nu na 6 jaar nog steeds volop aan het bouwen, hij heeft ook nog plannen voor een hotel verderop in zijn "gat". De bouwvakkers hebbenopa nu ook over laten komen! Sinds dat oma dood is zat hij maar alleen in zijn dorp en hij is nu hier manusjes van alles:de bloemetjes water geven, asbakken leegmaken, vuilniszak buiten zetten, hond uitlaten en meer lichte klusjes.

Ik werd door Ludo en Svetlana hartelijk ontvangen en ik was blij dat ik Ludo weer eens zag, had mij toch wel zorgen gemaakt over zijn gezondheid als ik hem aan de telefoon had zei hij altijd wel dat het goed ging maar ik had mijn twijfels. Hijj had de laatste 3 jaar de helft van de tijd in sanatoria, revalidatie centra en ziekenhuizen door gebracht, dus hij had iets meer als zweetvoeten vermoede ik, maar het viel mij heel veel mee zijn praten was normaal, alleen is hij redelijk snel moe en in drukte kan hij gesprekken niet goed volgen. We zaten op het terras met een heerlijke Belgisch biertje van het vat, in het zonnetje. Simon bakte voor mij een grote biefstuk met Belgische frietjes, dat smaakte wel weer, na de rauwe vis van Japan. Hele leuke avond enhet was zeer interessant om zijn verhalen te horen. Nee het is ginne sloaper, zoals wij hier in Brabant zeggen. Zijn appartement heeft hij na de crisis voor 900 duizend dollar verkocht en nu woont hij voortaan echt OP DEN BUITEN. Hier in de buurt wilde een investeerder een pretpark bouwen met alles er op en eraan en met een paar avonden brainstormen waren ze eruit. Het hele dorp uit Oezbekistan naar hier te halen was goedkoper dan een Russisch bouwbedrijf in schakelen. Dus nu werken er al 2 jaar 60 dorpsgenoten van zijn personeel aan het park onder Russische leiding. Ludo is al een paar keer naar Oezbekistan geweest en hij ziet daar nu ook meer vooruitgang; er is een winkeltje gekomen en hetschooltje is weer open en de bouwvakkers laten daar door Oeztbestikanen nieuwe huizen zetten terwijl zij in Russia geld verdienen. Er komt welvaart in het dorp en ze hebben gevraagd of Ludo burgemeester wil worden in hun dorp. Hij beschouwt dit als een eer, maar ziet er toch maar vanaf. Zijn restaurant loopt als een trein en zijn catering doet het ook goed, elke dag moet hij voor een Frans bedrijf 170 lunchen verzorgen en s'avonds voor 70 man diner, dus elke dag volop werk. Zijn restaurant is ook na24.00 uur als de skipiste sluit nog open en hij heeft gemiddeld elke dag nog 20 a 30 eters na sluitingstijd van de piste. Zijn personeel is dan volop bezig met de voorbereiding van de catering dus 2 vliegen in een klap. De klanten die ik gezien heb waren geen armoedzaaiers; er stond geen enkele LADA op de parking maar alleen maar BMW's, Mercedessen, e.d. en de dames waren ook van redelijk niveau zo te zien. In het weekend altijd volle bak, de avond voor ik kwam had hij in totaal 400 man over de vloer met verschillende feestjes en het is niet goedkoop maar hij verkoopt kwaliteit en dat vinden ze hier belangrijker. Hij dacht het na het ski seizoen het rustig aan te kunnen doen maar in de zomer had hij ook heel veel klanten die in hun buitenverblijf zijn. We gingen redelijk vroeg naar bed want Ludo was moe. Ik kon in de kamer slapen van hun zoon Tima die met de ijshockey club op kamp was. Kamer van 6X6 meter met zitje met bankstel en grote bureel met zetel. Ook een privé badkamer met 2 persoons bad en alles in Oostenrijkse stijl, zie later de foto's.

s'Morgens op het terras weer in het zonnetjeeen uitstekend ontbijt en nog gezellig gebuurt en over de situatie in Ukraine gepraat, nee; daar is niemand blij mee. Ludo verontschuldigd zich dat hij mij niet naar vliegveld kan brengen, hij moet naar massage en zijn zoons zijn met restaurant druk bezig, maar hij heeft een vaste taxi chauffeur die dagelijks voor hem rijd, s'nacht de meisjes van de keuken halen en brengen en die brengt mij wel even naar vliegveld. Als de taxi komt geeft Svetlana mij roebels voor de taxi , maar die wil ik niet maar ik moet ze aannemen want zij hebben mij uitgenodigd en ik ben hun gast. Ludo en Svetlana bedankt voor de gastvrijheid en Ludo ik hoop dat het met je gezondheid beter gaat in de toekomst. Het was fijn om jullie weer te zien !

PS ik moet binnenkort misschien nog een keernaar Moskou; Ludo wil een dikke vette Harley kopen en daar ben ik nu mee bezig en misschien rijd ik hem wel naar Moskou als dat goedkoper is als transport. Ik heb toch nog een visum voor Russia tot Juni 2015.

Dit was het dan weer voor TOTOTO. Allemaal bedankt voor de reacties en medeleven. Wanneer mijn volgende rit is weet ik niet, in ieder geval geen DAKAR in 2015.

Het was mij op gevallen dat ik nu vooraf geen negatieve opmerkingen kreeg van; dat kan toch niet en met een oude Harley enz enz.

In 2005 met onze Pekingeend expeditie had ik die nog veel gekregen, maar ik heb toen geschreven:

bloemetjes zijn ROOD

de lucht is BLAUW

ik heb vijf vingers

en de middelste is voor JOUW

Dus nu waagde niemand zich eraan om aan mij te twijfelen, maar............ ik besef ook wel dat het niet altijd goed gaat en erkanook buiten jouw schuld om,wel eens iets verkeerd aflopen.

Groeten

Toon