MOSKOU bij LUDO en SVETLANA

JAPANSE GEBRUIKEN

JAPAN deel 3

JAPAN deel 2

Woensdagmorgen met Mino en James naar de oude binnenstad van Tokyo voor een partij foto's. Munten in een bak gooien en bidden tot een boedha is niet echt mijn ding, maar alles voor de kijkcijfers zullen we maar zeggen. s'Avonds met Mino en zijn vrouw Hiro, Bubu en zijn vriendin Sayumi en een andere medewerker van Vibes naar restaurant om te fondueën. Het begint saai te worden maar weer lekker gegeten, het concept was in afgesproken tijd zoveel eten en drinken als je wilt en zelf bier tappen uit een automaat. Je zet pul onder de tapkraan en drukt op startknop de pul gaat onder 45 graden onder de kraan en er komt alleen bier zonder schuim uit tap dan pul weer recht en dan schuim erop, keuze uit veel, weinig of geen schuim. We maken onze uren vol en ik ga mee naar Mino thuis slapen kan ik s'nachts om 05.00 uur voetbal zien. Jammer dat Argentinië de penalties beter neemt.

Donderdagmorgen na een zeer goed ontbijt van Hiro, met Mino naar Joyride een chopper bouwer en hij heeft inderdaad mooi spul staan. Ook een freesbank en draaibank zodat ik mijn oude stiel weer eens kan zien. Nog naar een grote motorzaak voor wat stickers en daarna lunch met Mino in Indiaans restaurant. Om 15.00 uur moeten wij op stel en sprong vertrekken want de Senior Manager van Harley-Davidson Japan heeft tijd voor mij en wil mij graag ontmoeten. Hoe die afspraken tot stand komen snap ik niet maar Mino en Toshi ( hoofdredacteur en eigenaar )zijn blijer met dit bezoek als ik, heb ik de indruk. Zij hebben een presentatie boek gemaakt met een partij foto's van mij die ik in de auto te zien krijg en kan kijken waar en wanneer de foto's zijn gemaakt en er iets bij vertellen. Wij worden met veel vertoon ontvangen en de fotograaf van Harley legt alles op de plaat vast. De Manager blijkt een Canadees te zijn Brian Kenji. Krijg rondleiding van hem en hij vraagt of ze mijn foto's mogen gebruiken op hun facebook pagina. Ze hebben de eerste motor die ooit door Harley naar Japan verkocht is in de showroom staan een model uit 1913 en keurig gerestaureerd. Krijg nog 2 shirts van hem van 100 jaar Harley Japan en ik vertel mijn verhaal bij de fotos en hij is duidelijk onder de indruk vooral als ik vertel van ongeluk in Griekenland en ik ben op meer plaatsen in Canada geweest als hij. Mino en Toshi wisselen wat visite kaartjes uit en zijn blij met' het contact dat zij nu hebben. s'Avonds naar een echt Japans restaurant met Mino, Bubu en de vrouwen en ik krijg van alles voor geschoteld van gemalen vis-ingewanden tot orgaan-pate en gegrilde hartjes en.... ik eet alles op, wat ik van hun niet kon zeggen. Slaap weer bij Mino thuis. Van de tyfoon merken we hier gelukkig niks, als een paar omgewaaide fietsen maar in het zuiden is het echt hevig geweest met paar doden. Er viel daar in een uur 40 cm regen en verschillende bruggen zijn weg gespoeld.

Vrijdag moet Mino werken op kantoor, maar gaat Hiro met mij mee op stap ook Bubu en zijn vriendin. We gaan naar de grootste Boedha van Japan; de Kamakura, een gevaarte van 11.5 meter hoog en 121 ton zwaar en 760 jaar oud er is toen 10 jaar aan gewerkt. En ik weer muntjes offeren en bidden en in een rookpot mij met rook bevuilen maar eerst moest ik ceremonieel mijn handen wassen en mond spoelen met reinigend water en zij hebben hun plaatjes weer. Later aan zee in een Steak-house een grote steak (voor Japanse begrippen althans) en franse frieten en om 17.00 uur zijn wij weer in het kantoor. Om 21.00 uur rijden wij in de regen op de motor naar Mino thuis, onderweg nog chinees gegeten nu zonder bier, want ik moet nog rijden. En het lukt mij (voor het eerst deze week ) om de rekening te betalen ik ben echt gast. Later bij Mino wel wat pinten gedronken en vroeg naar bed want op zatermorgen gaan wij naar een Harley treffen bij de Fuji, de hoogste berg van Japan. Hun blad is woensdag in verkoop gegaan en op internet zijn al foto's van mij van verschillende clubs die mij gespot hebben en weten dat ik naar het treffen kom met Mino. Had info dat de treffens hier goed aan de prijs zijn 30 Euro voor een nacht en de pinten 4 Euro per halve liter we zullen het wel zien.

Op de route naar treffen zien we al veel Harleys passeren (er worden er ongeveer 1000 verwacht) en ik ben blij dat ik weer eens op de brommer zit ondanks de dikke 30 graden hitte. Bij treffen mag Mino als pers en ik als zijn gast voor nop binnen en de president van de organisatie komt Mino en mij welkom heten en heeft ook 20 consumptie bonnen voor ons, dus met de kosten zal het wel weer mee vallen vermoed ik, daar Mino bijna niks drinkt. Het treffen is totaal anders dan ik gewend ben, hier brengt iedereen zijn eigen drank, BBQ e.d. mee en blijft voornamelijk bij zijn eigen stek in de buurt, ga met Mino de vele stands af, die hij beleefdheidshalve moet bezoeken en overal krijgen wij wel wat aan geboden in de vorm van eten, drinken of sticker. Er zijn ook weinig mogelijkheden om drank te kopen als je bedenkt dat er 1000 man zijn. We zitten als gauw in Mooks-restaurant en weer Happy-Hour, best wel leuk allemaal en ik moet een partij op de foto met kinderen, oudere vrouwen en ook mooi spul natuurlijk. Leer een Amerikaan Ron kennen die al 12 jaar in Japan woont en met Japanse getrouwd is en voor het Amerikaanse leger werkt. Hij heeft een Jack Russel bij die nog al eens ontsnapt en deze wordt elke keer trouw terug bezorgt. Hij is iets kleiner als ik, maar 150 kilo schat ik in en dikke baard en snor. We kunnen het wel vinden en als stel zijn we zeer in trek voor op de foto. Er liep daar ook een kerel rond die zich verkleed had als tijger en iedereen bang probeerde te maken (de bekende dorpsgek) en iedereen liet hem maar wat doen, nou zal hij wel iets verkeerd gedaan hebben of iemand met colors om gelopen hebben of zoiets in ieder geval wilde ze hem op zijn smoel slaan. Hij zocht bescherming tussen mij en Ron in, wij tegen hun zeggen van doe nou niet en proberen te sussen en het liep gelukkig goed af. Later zocht hij weer bescherming bij ons maar toen kwam een man of 4 achter hem aan en om mij op mijn gezicht laten slaan heb ik ook niet zoveel zin in, wij probeerde het wel te sussen maar zonder resultaat en hij kreeg een kopstoot midden op zijn neus en meteen plat achterover over een zitbankje heen en wat geworstel en het leek weer gedaan. Totdat het slachtoffer een kratje pakt en de dader vol in zijn gezicht slaat, die zag er ook niet helemaal fris meer uit. Nu een hoop omstanders ertussen, ik stond op 15 meter afstand de zaak te bekijken, en de zaak leek weer gesust. In Nederland wordt je door de securitie verwijderd daar is geen twijfel over mogelijk, maar hier lieten ze het op een beloop zodat de kans bestaat dat het weer uit de hand loopt. Ron die zelf ook lid is van een color club was nog naar de dader gegaan en uitgelegd dat wij er niks mee te maken wilde hebben en dat hij niet zo slim was enzo en er is gelukkig ook niks meer gebeurd. Om 22.00 uur stopt de muziek, maar wij gaan nog een tijdje door en we besluiten om met z'n 3-en op zondag via een binnendoor weg naar Tokyo terug te rijden.

Om 06.00 uur ben ik al klaarwakker van de vele motoren die vertrekken, er komt weer regen is voorspeld en daar zijn de bikers hier bang voor. Bij ontbijt ontmoet ik een Amerikaan die na zijn pesionering als militair in Japan is komen wonen en hij heeft een oom in de States uit Nederland en zijn naam is Toon van der Heijden, het moet niet gekker worden ! Wij vertrekken zoals afgesproken om 10.00 uur en wij rijden heel mooi door bergen, meren en rivieren gebied naar Tokyo, onderweg nog een geroosterde vis en de dag kan niet meer stuk. Voor Tokyo nemen wij afscheid van Ron. Mino en ik gaan naar Harley-Davidson Tokyo. Alle motorzaken zijn hier op zondag gewoon open hun devies is als de mensen vrij zijn moet de winkel open zijn, dan hebben ze tijd om te kopen en ze hebben hier ook maar 2 weken vakantie per jaar. Bij Harley Tokyo is de hoogste baas er persoonlijk en hij spreekt zeer goed Engels. Hij was al benaderd dat ik een krat nodig zou hebben om mijn motor te verschepen naar Nederland en hij heeft er een klaar staan waar mijn motor en aanhanger in kunnen, als mijn voorwiel en voorpoten verwijderd worden, dat scheelt weer in de kubike meters. En zij doen dat gratis voor mij. Zo zo'n krat wordt gebruikt om nieuwe Harleys mee te verschepen, dus de mijne moet kunnen. Op woensdag zijn zij gesloten en de derde dinsdag van de maand ook. Maar woensdag ga ik nog rijden met de MMS band dus de afspraak is donderdag om 12.00 uur bij Harley-Tokyo. Met de transporteur is nu ook afgesproken dat hij donderdag door hun nog opgehaald wordt en dan kan ik vrijdagmorgen naar douane e.d. en mijn motor uit mijn paspoort laten halen. Dan kan ik naar huis vliegen en omdat ik nog een Visum heb voor Rusland, kan ik via Moskou met Airoflot en misschien bij Ludo op bezoek gaan. Want ik kan een tussenstop kiezen tussen 4 , 9 of 11 uur en Ludo zou het ook zeer op prijs stellen. Svetlana komt mij dan op luchthaven halen en brengt mij later ook weer terug en kan bij hun slapen. Ik zie wel wat het wordt. Bij Harley zaak hebben ze wel hele mooie T-shirts in mijn maat maar zeer goed aan de prijs en ik krijg hem cadeau van VIBES. Ja ze zorgen zeer goed voor mij en voel mij een ECHTE gast. Stal mijn motor in de garage bij VIBES en ga met Mino een pintje doen tegenover kantoor en tot mijn verrassing is Bubu er ook, maar voor 22.00 uur lig ik in bed, want wil wel de voetbal finale zien en kan hem hier in de kroeg kijken. Als ik om 03.30 uur wakker word, is Toshi al aan het werk. Hij heeft vandaag als eigenaar een afspraak over hun Vibes treffen en zijn staf komt om 06.00 uur, om gezamelijk naar afspraak te gaan. Als het voetbal begint en ik aan mijn eerste pint en ook de laatste zit komt Bubu en zijn vriendin ook voetbal kijken. Het resultaat kennen jullie; Duitsland Weltmeister !

Weer bedankt voor de reactie en hopelijk is de site reismee.nl weer snel op orde. Hij is weer in de lucht, maar ik kan nog niet inloggen

JAPAN deel 1

FERRY

De Ferry vanuit Vladivostok via Donghae Zuid-Korea naar Sakaiminato Japan zat helemaal volgeboekt. Ik had een 1e class ticket maar dat wil niet zeggen dat je een bed hebt, het is Azieën style en die slapen op de grond op een matrasje. Dus ik had van tevoren nagevraagd of ik bij mijn motor kon dan kon ik nog altijd mijn luchtbed gaan halen met mijn slaapzakken en desnoods mijn tentje in het ruim opzetten. In mijn aanhanger zat ook de helm en motorlaarzen van Mina de Finse en zij was op maandag al bang dat zij er niet bij zou kunnen en ze kan ze niet missen. Ik had haar uitgelegd dat de sleutels van de aanhanger in mijn zijtas zitten en dan kan ze zelf de spullen pakken als ik niet het ruim in kan in Korea en als zij van boord gaat.
Woensdagmiddag op de haven terminal was zij nerveus dat ze niet bij mijn motor kon komen. " she had trillings hands " van nervositeit, ik stelde haar gerust dat ik heel de ferry afbreek als ik niet zoals belooft bij mijn spullen kon. Ik ging als laatste aan boord omdat ik niet in de rij ga staan en toen ik mijn rekening aan het voldooen was, stond zij bij mij dat zij mij nog 110 Euro moest betalen, welke ik maandag voor geschoten had. Ik zeg dat komt wel, we hebben nog 24 uur de tijd. Nee, het zou op stel en sprong afgewerkt moeten worden, dus ik was met haar af aan het rekenen terwijl ze mij info aan het verstrekken waren over de procedure in Japan. Zij had geen gepast geld en ik kon niet terug geven, lekker makkelijk allemaal. Aan boord bleek dat ik wel een goede hut had voor 4 personen met eigen douche en toilet, maar geen bed maar matras op de grond met lakens dekbed en kussen met zuivere sloop dus geen probleem. Er lag ook een Rus op de kamer welke Engels sprak en hij was erg gedienstig. Hij vertelde dat ze mijn naam en hutnr al 2 keer omgeroepen hadden dat ik naar de info bali moest komen. Dus ik naar de info bali bleek dat Mina mij om had laten roepen omdat zij haar laarzen en helm wou hebben en bang was dat ze zonder moest vertrekken morgen. Ik had geen zin om mee onder in het ruim te gaan en zeg haar je weet waar de sleutels liggen en je ziet maar of je wacht tot morgen middag. Later vertelde ze mij dat de helm en laarzen nu bij haar motor stonden zodat ze morgen meteen weg kon. Had maandag bij wasserette al gezien dat zij erg nerveus is, haar motor was afgespoten en zij duwde hem naar buiten over de parkeerplaats. Toen ik vroeg waarom zij niet reed: Nee ik ben bang dat ik val en zij was al 5 x gevallen in het stadsverkeer en eenmaal op grenspost tegen andere auto. In ieder geval duwde zij haar motor in een kwartier tijd meer als ik in 15 jaar. Er zaten ook 2 Franse Bikers aan boord met KTM's en daar een leuke avond mee gehad. Ook Mina kwam af en toe langs om te vertellen van ongelukken die zij gehad had en ik vertelde haar dat als je een ongeluk krijgt omdat je een auto niet hebt gezien dat je daar niks aan kunt doen, maar ik denk bij mijn eigen; dat je dan een DOOS bent.

Zit nu op mijn verjaardag op de ferry. 17 jaar geleden zaten ons Drieka en ik ook op de Ferry van Italië naar Griekenland, ook op mijn verjaardag. En op 4 juli hadden wij toen de aanrijding met traktor en nu ga ik op 4 juli links proberen te rijden. Zal nog verschillende keren terug denken aan 4 juli 17 jaar geleden !

Aan boord zitten nu ook enkele KUT-Russen volop aan de drank en luidruchtig. Ze wilde de man van receptie op zijn bek slaan omdat de airco niet goed werkte en de temperatuur accuut met 5 graden omlaag moest wat natuurlijk niet kan. Ze wilden wel vriend met mij worden en ik moest met hun drinken, zij hadden alleen whiskey en wodka en ik zei heb liever bier of cognac en meteen 1 liter cognac gekocht en gewoon uit de fles drinken als bier. Echt een zooitje waar ik niet van houd op die plaats althans waar ook kinderen zijn. En toen zij onderling ruzie kregen en elkaar op de smoel begonnen te slaan, ben ik er tussen uit gepiept. Dit zijn dus die Russen die je ook in die resorts tegen komt en van god los zijn. De wereld vrede zouden zij zo oplossen; heel Amerika bombarderen want die maken overal oorlog zoals in Syrië, Irak Afghanistan, Egypte en nu ook in de Oekraine. Ook Duitsland, Frankrijk en Engeland deugden niet maar Holland was prima. De Rus die bij mij op de kamer lag schaamde zich voor zijn landgenoten, maar ik zei dat dat echt niet hoefde ik heb alleen maar nette mee gemaakt en die paar intersseerde mij niet zo veel. Hij bood aan om mee te gaan ontbijten op zijn kosten en ik had gisteren aan hem gevraagd of hij mijn roebels wou wisselen voor dollars en dat was ook geen probleem.

In Donghae moeten wij allemaal van de boot en door de douane en later weer door de douane terug de boot op, mijn tas mag wel aan boord blijven. Het duurt allemaal een eeuwigheid en ik blijf buiten op een bank zitten te wachten tot de rij weg is, maar ik moet naar binnen. Als ik binnen ben en bij de deur een stoel heb, nee ik moet naar de rij en daar ga ik op een bank zitten te wachten totdat iedeen weg is, tenminste dat was mijn bedoeling. Als voor de derde keer een juf mij komt zeggen gogogo en naar de rij wijst ben ik het beu en val redelijk lomp tegen haar uit, dat ik hier blijf zitten tot de rij weg is omdat ik niet lang kan staan en laat mijn gehandicapten parkeerkaart zien. Ik mag nu meteen met haar mee en ben meteen aan de beurt. Straks op de boot is het rustig er zijn maar 100 gasten tegen over gisteren 500 en niet veel Russen want die moeten een visum hebben en Europeanen niet. Het bleek dat de Russen van gisteren veel zeellui waren die op Koreaanse boten varen onder Panamese vlag. Als wij aan boord gaan is het een wereld van verschil, de balie is nu bemand door leuke juffen, in plaats van bodygards en in de bar is nu bediening aan de tafel en bij elke pint een bakje nootjes. Leer hier de Japanse biker kennen die op de Ferry zit en op weg naar huis is na rondje Europa. Hij is 70 jaar oud en rijd een BMW 1100 hij is al 4 x dwars door Rusland gereden. Ja-ja altijd baas boven baas, leuke kerel. Lig op tijd in bed en alleen op de kamer met 4 matrasjes op elkaar, zodat ik toch wat hoger lig en heerlijk rustig.

s'Morgens mogen wij als bikers het eerst van de boot af naar douane en daarna onze motoren halen. Ik word uitgebreid gecontroleerd alle tassen open, portomonnee uitgebreid bekeken, maar wel zeer vriendelijk. Mag mijn motor gaan halen en bij de douane neer zetten. Nu blijkt dat ik met mijn carnet de passage naar de Japanse ANWB moet ( de JAF ) om te laten verifiëren of het echt is, maar dat is 30 KM vanaf de haven. Ik besluit om op Kentaro te wachten en dan met hem daar naar toe te gaan want om met de bus te gaan en drie x overstappen zie ik niet zitten. Wel moet alles voor 5 uur klaar zijn anders wordt het maandagmorgen. Om goed 13.00 uur is Kentaro er en wij zijn meteen op weg en kan ik er alvast een beetje aan wennen om links te rijden als het MOET. Alleen valt het mij tegen dat hij met de auto is als biker zijn de maar het is regenseizoen dus ben ik ook meteen van gezeik af dat ik mooi weer rijder ben ! Om 14.30 uur zijn wij op weg naar Hiroshima naar zijn huis waar ik bij hem thuis mag slapen. Dit is heel bijzonder want je komt normaal gesproken nooit bij een Japanner in huis, dat is not done. Maar hij komt vaker in Europa en weet dat dat daar normaal is. Hij is van beroep fotograaf en maakt Free-lance reportages voor VIBES en heeft in Finland toen een partij foto's gemaakt van mij voor VIBES.
Krijg al meteen een partij regen, maar het laatste stuk droog. Ik word hartelijk ontvangen door zijn vrouw Emy en dochter Yuca die bang van mij is en alleen maar tegen moeders zegt: Wat is hij groot en ik vermoed lelijk maar dat werd niet vertaald.
Heerlijk gegeten en de nodige pinten want hij wist nog dat ik daar wel van houd. Morgen gaan wij naar het monument van de slachtoffers van de atoombom, want dat is toch het eerste waar wij aandenken als wij Hiroshima horen en daarna naar de Harley shop.

Allemaal bedankt voor de reacties en jammer dat mijn andere reismee site er uit ligt. Deze is toch iets moeilijker en zeker het onderschrift bij foto's mogen maar 20 leestekens bevatten.
De volgende keer en verslag van Japan het land van de reizende zon. Ik zit wel in Tokyo dus mijn devies:
TOny TO TOkyo is volbracht !

RUSLAND

Je ziet hier heel veel autos die het stuur rechts hebben ongeveer 90 % en degene die het links hebben is import uit Korea. Nieuwe autos betalen veel minder invoerbelasting dan oude autos.

Je ziet heel veel nieuwe autos die gewoon rijdend over de weg vervoerd worden en dat over duizenden Km. De auto op de foto moest naar Kemerovo toch 6000 KM. Er word dan van alles angeklooid zodat de teller op NUL blijft en hij word afgetaped om beschadigingen van steenslag tegen te gaan dat dat niet altijd goed gaat zie je duidelijk. Ook worden ze vaak vervoerd een rijdend en de ander met stang op sleep en de gesleepte zit dan totaal achter een schot wat voorop de auto gemonteerd word om ook weer steenslag te voorkomen en natuurlijk veel vrachtautos die er 10 tegelijk vervoeren en daarna zo goed als leeg terug naar de haven in Vladivostok rijden om nieuwe lading op te halen. Heb altijd in mijn achterhoofd gehad om bij eventuele pech zo un vrachtauto aan te houden om mij naar Vladivostok te vervoeren en dan mijn motor van hieruit te tranporteren per schip naar Nederland en ik zelf vliegen, maar dit is gelukkig niet nodig geweest. Heb van Bart Hoogers adres van betrouwbare vervoerder uit Son gekregen die vanuit zowat elke haven ter wereld transport kan regelen en zo zal mijn motor nu hoogstwaarschijnlijk vanuit Tokio of Osaka ingekrat worden en per schip vervoerd. Mag zelf mijn motor inkratten anders moet ik wel veel betalen voor krat. Maar ik denk dat Harley-Davidson Japan of anders Mino of Hyperpro (waar ik op bezoek ga als wederdienst) wel behulpzaam kunnen zijn. En ik vlieg dan naar huis hoogstwaarschinlijk via Moskou met Aeroflot. Mijn oorspronkelijke plan was om vanuit Japan weer met de ferry naar Vladivostok te gaan en dan met trein naar Moskou en dan rijdend naar huis of eventueel eerst rijdend naar Irkutsk en dan per trein naar Moskou.

Maar de ferry is goed aan de prijs, maar de trein prijs viel weer heel veel mee. Maar alles bij elkaar is transport vanuit Japan goedkoper en ik ben dan ook weer eerder bij ons Drieka de hoofdsponser. We gaan het zien.

Dan de Russen zelf, die vallen mee zijn behulpzaam vriendelijk en niet lastig, ik heb in de 4 keer dat ik nu in Rusland ben geweest nog geen vervelende dingen meegemaakt als in 2005 de corupte politie maar dat is nu ook verleden tijd heb ik ondervonden. En de bikers zijn de beste vrienden die ik op de wereld heb mee gemaakt ze gaan voor je door het vuur en zijn 100% te vertrouwen als ze iets beloven alleen duurt het wel eens paar uurtjes langer als afgesproken.

Dus als jullie nu weer eens in een al-in resort zitten in Turkije of Spanje en je ziet dan die russen die zich onbeschoft gedragen negeer ze en denk aan de Russen die ik heb mee gemaakt. En die jullie zien zijn de nieuwe rijken die door oliehandel e.d. snel wat geld verdiend hebben, ik maak hier ook hele rijken mee en die zijn heel goed te pruimen die lopen er echt niet mee te koop maar gedragen zich normaal. Mij zul je trouwens nooit in een al-in resort tegenkomen en dat kan ik uitleggen

Een gokverslaafde zet je NIET in een casino

Een drugsverslaafde NIET in een coffie shop

Een drankverslaafde NIET met happy hour in de kroeg

Een sex verslaafde NIET in een bordeel

Een eetverslaafde Niet in een friettent

En mij NIET in een al-in resort ik vreet alles op als het er is

JAPAN

Wat weet ik van Japan, eigenlijk niks. Volgens Johan is het niks voor mij en volgens Bart ga ik een fijne tijd tegemoet. Heb een keer Nederlandse bikers gesproken die in Japan geweest zijn die waren door Japanse bikers uitgenodigd en die werden daar als helden binnen gehaald ondanks dat zij met het vliegtuig gekomen waren en zonder motor. Mino de hoofdredacteur van het Japanse Harley magazine VIBES heeft mij uitgenodigd om naar Japan te komen. Ik ken Mino al ongeveer 10 jaar en in 2007 op de superralley in Nederland heb ik uitgebreid met hem gesproken, en hij was wel onder de indruk wat ik gedaan had en noch wilde doen.

In 2009 op de superralley in Finland heeft hij een reportage van mij gemaakt, ik had toen een dikke 500.000 Km op de teller staan. Na de reportage in Finland kreeg hij van lezers veel reacties dat zij meer wilde weten over mij, ik heb hem toen een partij fotos gestuurd van mijn dakar tripjes e.d. en een beknopt verhaal van mijn reisjes hij heeft toen een reportage gemaakt met als titel (ik heb het niet verzonnen) ONE FOOT TONY THE SUPERSTAR en hij kreeg weer veel reakties en hij nodigde mij uit om als zijn gast naar Japan te komen, ik accepteerde dat onder de voorwaarde dat hij dan voor verzekering voor mijn motor moest zorgen. Hij werd eerst een beetje bleek toen viel zijn mond open van verbazing en vroeg You come on the harley, ja natuurlijk anders was ik wel piloot of kapitein geworden als ik graag vlieg of vaar (of machinist of conducteur voor de alpentoer) Alleen duurde het wat langer dan gepland ik was niet op de superalley in Griekenland (die kunnen geen feestje bouwen) en in Lithouwen was Mino er niet omdat ze in Japan genoeg problemen hadden met Tsunamie en nucliare rotzooi. In 2012 was mijn motor in Zuid-Amerika dus geen superralley Duitsland en in principe haal ik mijn brommerke ook niet voor ritjes onder de 500 KM van de standaard af. In 2013 was mijn motor nog steeds in Zuid-Amerika en ging met de auto omdat ik afspraak had met Mino en in Polen kunnen ze wel feestjes bouwen. Dit jaar via Tallin naar Japan en op 4 juli als ik in Japan aankom is Mino er en gaat hij met mij eerst naar Zuid-west Japan. Verwacht er veel van, Mino is een zeer bekende biker in Japan en hij kent alle Harley clubs e.d. en Japan kent geen used dirty bikes met nu in totaal 700.000 Km op de teller.

VLADIVOSTOK

Werd ddor de biker keurig naar de Iron Tigers gebracht, Michael de eigenaar van de workshop en president van de Iron Tigers was er niet. Ik had hem al een SMS gestuurd dat ik onderweg was en hij stuurde er een terug dat ik mij nergens zorgen om hoefde te maken.

Kreeg meteen aanbod dat ik kon blijven slapen en dan zien we morgen dan wel verder.

Kreeg Michael nog aan de telefoon en hij beloofde dat hij savonds rond 11 uur nog langs zou komen. Had internet ter beschikking en ik werkte mijn verslag bij, bij de supermarktje tegenover wat eten en drinken gehaald voor avond en ontbijt. Om half een was Michael er nog niet en ik ging slapen, was daar ook kei alleen. Om 10 uur zou de shop weer open zijn maar om half 12 weas de eerste pas daar en om 1 uur was Michael er dan. Er kwam echt iemand binnen groot (1.90) netjes modern en zo te zien duur gekleed en zijn auto Hummer H3 past wel bij hem. Hij was alleraardigst en vriendelijk en was onder de indruk dat ik op mijn oude Harley naar Vladovostok was gereden. Mijn aanhanger had nog al wat schade de voorkant lag er bijna uit en overal scheuren dat was geen probleem hij had een goede monteur plaatwerker die dit vakkundig op zou lossen, zelf had ik de indruk dat ik mijn onderstel naar huis zou verzenden met mijn motor en de ton bij het afval zou deponeren. Kon heel de week blijven slapen in de shop als ik wou maar omdat ik daar alleen zat in een buitenwijk ging ik toch liever in het centrum in een goed hotel liggen, hij regelde onmiddelijk via een vriend meteen voor 6 nachten hotel voor mij met WI-FI , bad en groot bed , vlak bij centrum en strand. Transport voor mijn motor had ik een adres gekregen van Milo en Carlos en hij belde onmiddelijk Yurie van die maatschappij, ook een vriend van hem. Hij nodigde mij uit om mee te gaan lunchen en na de lunch zou Yurie naar de shop komen om het vervoer rond te maken. De lunch was in de kantine van het industrieterrein waarop ook de Iron Tigers zaten en het viel mij op dat hij een uitgebreid praatje hield met het personeel. Na de lunch werd mijn transport keurig geregeld en op vrijdag zou hij met mij naar haven gaan om voor mij een ticket te kopen en dan kon pas officieel mijn motor op de boot. Smiddags werd mijn aanhanger zeer goed gemaakt zodat ik nu denk hij gaat mee terug gaat naar Nederland, alleen had ik er eerder aandacht aan moeten besteden dan was het niet zover gekomen ik was 4 bouten kwijt waarmee de ton op onderstel zit en daardoor is alles kapot gerammeld. Gaf zelf mijn brommer een service beurt en ik ben er klaar voor. Om 5 uur ben ik in mijn hotel en vermaak mij de avond dichtbij hotel met pintje en wat eten en werk later aan mijn verslag.

Vrijdag ga ik met Yuri naar de haven om ticket voor mij te kopen en wat administratie voor douane voor transport voor mijn motor naar Japan. Smiddags stuur ik een SMS naar een nr dat ik onderweg gekregen heb, het bleek iemand van Russian Samurai motorcycle club en hij zou metteen naar mijn hotel komen, het bleek dat de biker die mij naar de Iron Tigers had gebracht fotos van mij en mijn brommer had gemaakt en die op een motorsite gezet had zodat hij al op de hoogte was . Hij kwam met zijn vriendin Svetlana die zeer goed Engels sprak, zij had in de USA gestudeerd. Wat bijgepraat en we gingen samen wat eten in een voor mij veel te dure tent en voor hun ook bleek later, jammer want ik zit ook veel liever in de goedkopere buurten. We gingen met de taxi naar hun clubhuis en werd metteen uitgenodigd om die avond met hun club naar de Russiche sauna te gaan, onderweg naar de sauna werd er voor mij nog lekkere vette creme gekocht, het werd een zeer leuke avond met 15 clubleden met veel zweet en bier en om 4 uur snachts werd ik naar mijn hotel gebracht en op Zaterdag zouden ze mij op komen halen om 2 feesten op te luisteren met hun aanwezigheid. In hotel bleek dat de site ‘reismee.nl’ er uit lag en ik niks op mijn site kon plaatsen en ik had een partij fotos en een verslag klaar om te plaatsen. Op zaterdag lag heel het internet in Hotel eruit en nu maandag middag heb ik nog steeds geen internet en de site ligt er ook nog uit door fout in datacentrum. Heb net een ernstig gesprek gehad met de manager dat als er vandaag geen internet in hotel is ik mijn geld terug wil en naar ander hotel verkas. Hij heeft toegezegt dat dit oke is, ik krijg de helft van de laatste 3 dagen en de volle mep van de komende dagen terug als er om 8 uur geen internet ter beschikking is voor mij. Kreeg net telfoon van de receptie dat alles oke is en dat klopt, dus ik heb weer WI-FI maar geen reismee.nl site die ligt er nog steeds uit.

Zaterdag werd ik opgehaalt om met hun naar dorpsfeest te gaan, voor ons was er een concert en toen moesten wij met een hoop kabaal onze motoren voor het podium zetten en enkele bikers op het podium en ik moest een speech houden in het Engels wat mij redelijk afging. Later naar hun clubhuis waar voor eten werd gezorgt en savond om 9 uur zouden wij verwacht worden op een stadje 40 KM van Vladivostok. Daar moesten wij de dansmarietjes van een jaar of 20 oud op de motor naar podium rijden en daarna weer intervieuw en speech van Tony himself en ik kreeg me een aplaus onze motoren aan de zijkant stallen en wij wat drinken (geen alkohol) en veel fotos werden er gemaakt. Sta hier op de fotos met babys van half jaar en tandloze omas van 80 in omhelzing en natuurlijk met lekkere mokkels. Om half 12 was ik terug bij hotel en Valeri de president of the Russian Samurai zou die nacht met mij op stap gaan. Zaterdag avond stapavond en er liepen me daar een parij lekkere wijfen rond niet te geloven ik leek wel een kind in de snoepwinkel van meneer Jamin. Alleen mocht Valeri nergens binnen omdat hij colors droeg, ik werd ook veel geweigerd maar dan ik op zijn Engels naar de manager vragen hielp en ik mocht er wel in maar Valeri niet. Maar hij wist een goede pub een eind buiten het centrum waar hij ook welkom was. En inderdaad een leuke tent en in de pub mochten wij komen, maar niet in het dans gedeelte waar ik wel blij mee was. Grote pitcher en russsische tapas, 4 soorten noten en 4 soorten gerookte zee produkten waaronder gerookte inktvisjes en wat later bleek vrij goedkoop ook nog. Om 5 uur lag ik met stuk in de kraag in bed en zondagmorgen miste ik mijn ontbijt. Zondag zouden wij rondrit gaan maken met de club maar ik heb niemand gezien en de hele dag wat gelambald, even naar openlucht consert geweest in centrum en vroeg naar bed want om 3 uur snachts wou ik het voetbal wel zien.

Op maandagmorgen moest ik mijn motor inleveren bij douane en wat papier werk wat door Yuri volgens afspraak keurig werd verzorgt. Er zou ook een biker lady uit Finland komen en toen die ariveerde bleek ze mij nog te kennen van een treffen in Hovezie in Tjechie, ik heringerde haar totaal niet. Zij is bezig met een reis om de wereld als vrouw alleen om de eerste Scandinavische te zijn die dit solo doet. Zij is vanuit Finland naar hier gereden dan met de boot naar Seoel en dan met vliegtuig naar Vancouver dwars door Canada dan naar Lissabon vliegen en weer naar Finland rijden, ik vind dat dat zoveel niet voorsteld maar dat heb ik haar maar niet verteld. Yuri verteld mij dat er vanavond met onze Ferry 7 bikers vanuit Japan ariveren waaronder een Fransman en een Argentijn waar hij ook de administratie voor gaat doen en hij moet een BMW 650 van een Koriaan vanuit Vladivostok terug verschepen naar Seoel, hij is zwaar gecrast en licht in coma in ziekenhuis van Habarovsk, ik krijg een brok in de keel en denk onmiddelijk aan de Koreaan die ik met veel te veel bagage gesproken heb, het zal toch niet waar zijn. Als ik verder vraag blijkt het een BMW met koffers en veel bagage te zijn, hij heeft er fotos van en als ik die zie weet ik dat hij het niet is want deze heeft blauwe bagagezakken en degene die ik ken knalgele, niet temin even erg maar toch anders.

De prijs voor overtocht blijkt mee te vallen nu ik plaatselijk hier geboekt heb, ik betaal 200 $ voor eerste klas naar Japan en de Finse die 2 maanden geleden geboekt heeft 300 $ tweede klas naar Seoel plus nog 10 % boekings kosten. Ik wist van Bart en Johan dat er toch bijna niemand op de ferry richting Japan gaat en er altijd plaats genoeg is. Voor mijn aanhanger hoef ik na hevige discussie niks bij te betalen omdat iedereen met een koffer op wielen zo de boot op mag en waarom ik dan niet alleen is mijn koffer een beetje groter met iets grotere wielen. Morgen ga ik met Svetlana shoppen want ik wil graag een sweater van far-est Vladivostok en souvenier voor de hoofdsponser scoren.

tot VLADIVOSTOK

Om half 7 was ik dus in Cita, had gisteren contact gehad met Andrey en die zou voor mij een hotel regelen, meestal kan ik dit het beste zelf doen maar je hebt ook wel eens andere hulp nodig en dan is de plaatslijke biker de aangeweze persoon. Dus een SMS dat ik er was en waar ik was en Dimitri was er zo op zijn TDM 900. Andrey kon niet of zoiets en nu zou Dimitri mij wel helpen, er was nog geen hotel geresveerd dus dat werd rond rijden voor wij iets fatsoenlijk gevonden hadden om 20.30. Hij zou mij om half 10 op komen halen en dan zouden wij gaan eten en een pint drinken. Vlug mijn verslag op de site gepleurd (stond in words) geskyped met ons Drieka en ik kreeg en SMS dat het 40 minuten later werd dus toen nog lekker in ligbad geweekt want deeerste dagen zou daar niks van komen. Om 11 uur was Dimitri er pas met zijn vriendin Chritstina en om half 12 zaten wij bij een Italiaans restaurant waar hij goede connecties mee had, hij had de menu kaart logo e.d. gemaakt en ze kenden hem zeer goed. Hij vroeg mij wat ik luste nou dat is alles. Lust jij spiezen? ja ik lust alles lust jij salade? ja ik lust alles lust jij soep? ja ik lust alles lust jij pizza? ja ik lust alles lust jij spagethie? ja ik lust alles. Kreeg om te beginnen een pul ven 1 liter tap bier , toen kwam een heerlijke salade de soep en een grote spiez, alles echt lekker ik had genoeg gehad. Maar toen kwam een pizza van halve meter doorsnee en eenbord spagethiewat voor een weeshuis nog teveel was. Maar jij luste toch alles? maar dat wil nog niet zeggen dat je de hele menukaart moet bestellen want daar staat niks op wat ik niet lust. Dus een klein misverstandje. Betalen werd keurig op gelost, ik moest betalen wat ik gegeten en gedronken had en hij at toch voor niks , de pizza namen zij mee naar huis en om 1 uur lag ik in bed . Een leuke avond gehad want zij wouden echt van alles weten over mijn reisjes e.d. Als ik nu zelf een hotel geregeld zou hebben zou ik gewoon doorgereden hebben tot ik en motel gevonden zou hebben dan meteen eten pintje en slapen. Had wel veel info van hem en hij had gebeld met een vriend in Mogocha dat ik morgen een beroep op hem zou kunnen doen. Denk niet dat ik daar gebruik van ga maken.

Alle info die ik nu heb op een rijtje
Johan in enkele dagen zonder problemen naar Vladivostok en goede weg
Bart Hoogers uit Wintelre tot Habarovsk goed daarna de slechtste weg die hij ooit gereden had (en uitkijken voor rovers)
Harley zaak in Irkutsk,iemand had in 2 dagen dus 48 uur naar Vlaivostok gereden(4000 KM )
Dimitri in 3 dagen van Cita naar Vladivostok (3000 Km)
Hoteleigenaar in Ulan-Ude had in 3 dagen van Vladivostok naar Habarovsk gereden en daarna in 5 dagen naar Ulan-Ude en er waren onderweg maar 3 motel o.i.d dus tent was noodzaak
Alles bij elkaar een hoop info en ik heb geen reden om aan iemand te twijfelen, alleen weet ik wel dat ik onderweg niet alleen in het bos ga liggen slapen

Zondagmorgen vroeg wakker en om 7 uur zat ik met ontbijt op, op mijn brommerke om het in 3 dagen van 700 KM te doen of in 4 dagen van 550KM tot Habarovsk en daarna naar Vladivostok zien we dan wel weer. Meteen de stad uit politie controle alleen even paspoort en visa, 2de keer dat ik mijn paspoort moet laten zien vanaf Sint-Petrusburg. Heerlijke glooiende wegen en strak asfalt en mijn brommerke heeft er zin in en gaat als een speer en voor mij is het ook wel fijn dat ik niet elke bocht op de rem hoef. Had van Dimitri info dat de laatste 250 KM tot Mogocha geen tank mogelijkheden zouden zijn dus bij laatste pomp toch maar 10 liter getankt (wat later mijn redding zou zijn) Om half 3 was ik bij Mogocha en besloot meten door te rijden. Voor de goede orde er ligt dus geen enkele plaats aan de doorgaaande weg allemaal enkele KM er vanaf en Mogocha was 11 Km van de weg af. Na 50 Km stop ik op een parkeerplaats om eens op mijn kaart te kijken voor mijn plan, een Rus wist mij duidelijk te maken dat de eerste 250Km ook geen pomp zou zijn en ook geen slaapplaats. Had ik dus mijn 2 extra flessen leeg achter op de brommer, maar ik had uit geteld dat ik niet in de problemen zou komen. Na 150 Km stop ik om mijn can van 10 liter in de tank te kiepen en meteen stopt een Rus om te helpen, krijg nog een paar werkhandschoenen van hem (hij kent mij nog niet zo goed denk ik)

WAT IS DE WERELD KLEIN ONDANKS DE 9 TIJDSZONES

Nadat ik 900 KM gereden had kwam mij een DAKAR auto tegemoet, ik naar nummerbord kijken maar zag ik niet toen in mijn spiegel en ik meende een Russisch nummerbord gezien te hebben. Vertel nu wat er in de auto gebeurde , Carlos en Milo rijden in hun Toyota van Vadivostok naar Baikal meer en zien een brommer aan komen als de brommer passeerd zien zij dat het een Harley met aanhanger is en zij roepen tegelijk dat is TONY. Even later rijd de Toyota achter mij en knipperd volop met zijn licht en passeerd mij en hoor hun roepen Tony. Heb hun in Afrika getroffen later in Zuid-Amerika .

Milo is een Tjech en Carlos Zuid Afrikaan. De auto is van Milo en vaak rijden zij samen soms rijd Carlos alleen en verscheept hem dan omdat hij meer tijd heeft als gepensioneerde. Soms rijd Milo met zijn vriendin en is Carlos thuis. Het zijn echte maten en nu gaan zij door Mongolien en Kazastan rijden. We ouwehoeren een tijd en besluiten dan om een slaapplaats te zoeken voor mij, zij slapen altijd in de auto. Ht eerste dorp wat we inrijden geen succes Milo spreekt als Tjech Russisch en zij sturen ons naar Motel waarnaar ik op weg was. Zij besluiten om de 50 KM dan niet mee terug te rijden maar om nog uren door te rijden om dan in bos te slapen, op mijn vraag of dat veilig is laten zij een bus pepperspray formaat brandblusser zien die hebben zij in Alaska gekocht om grizlieberen mee om te leggen. Als ik hun vertel dat ik dit jaar de dakar ook weer gevolgd heb zegt Milo ja dat klopt jij was met een reportage op de Tjechissche TV een klein intervieuw maar veel film materiaal, dus de Tjechische Alard heeft meer een motor hart dan een geld hart. Volgend jaar Juli ga ik Milo opzoeken als ik weer eens naar Hovezie naar een treffen ga, we nemen hartelijk afscheid met gezamelijk een fles bier.En ik heb nu actuele info over de weg conditie van Habarovsk tot Vladivostok, niet slechter als in Zuid-Amerika.

Na 50 km pak ik de afslag naar hotel en bij hotel blijkt dat ze alles hebben wat ik nodig zou kunnen hebben airco WI-FI koelkastje op de kamer goed restaurant terrasje alleen geen STROOM. Ik besluit om toch maar te blijven voor de helft van het geld en zij maken een salade voor mij en krijg een partij brood (had nog blikken zalm patee)en het bier is nog redelijk koud, en ik krijg een emmer water op de kamer om mij wat op te frissen. Als ik af moet rekenenis het veel te hoog naar mijn zin en zeg haar dat ook. Ze is redelijk boos en even later komt zij terug met gespecificeerde rekening en de menu kaartde rekening klopt al vind ik 3 Euro voor fles bier hoog maar het zij zo. Voor het donker lig ik in bed en heb geen last van TV of radios die nog aan staan. Dagtotaal 950 KM gemiddelde snelheid 95 KM per uur waar 90 mijn maximale toegestane snelheid is, dus goede weg mag je wel zeggen.

Om zes uur ben ik uit bed en om half 7 zit ik zonder ontbijt op de brommer, krijg van haar nog een stuk brood mee, want ik had een heel betaald en dit niet helemaal op. Bedank nogmaals heel vriendelijk en ben weg met volle tank en nu ook volle extra flessen totaal 48 liter.

Meteen als ik op de doorgaande weg zit zie ik dat ik niet het dorp ingemoeten had maar gewoon door had moeten rijden na 5 Km een groot motel met restaurant en pomp daar had ik moeten zijn. Meteen word ik aangehouden door politie en als ik op zijn vraag koedoe en akoedoe zeg Nederland en Japan mag ik meteen door rijden en wenst mij goede reis.

Er zitten nu veel glooingen in de weg en de meeste kan ik met goed 100 nemen, je krijgt dan het gevoel dat je op de kermis in de Jimmy zit soms moet ik van het gasaf en soms kom ik los van de grond maar wel strak asfalt heel de dag door mooi zonnig weer en veel bossen. Na 160 km stop ik voor mijn ontbijtje en er staat mij daar eenluxe toiletgebouw in the middle of nowere, met wasmachines aan toe. Ik besluit om hier mijn grote bah te doen, het toilet is voorzien van papier en spray kan mijn handen armen en gezicht wassen en krijg een echte handdoek om mijn handen af te drogen en voor dit alles moet ik5 cent betalen aan de toilet juf, de normale toiletten zien er iets anders uit zie later de fotos.

Alleen vandaag eerste akkefietje met overijverige politie agent, hij houd mij staande en ik moet meteen langs de weg parkeren hij vraagt mijn paspoort wat ik netjes overdraag, hij controleerd mijn visa e.d. en vraagt mijn transit papieren ook deze geef ik netjes af dan vraagt hij mijn nederlandse papieren van de motorcikle ik zeg njet, jij kunt mijn transit papieren lezen en daar staat in het russia alles op en de Nederlandse kun jij toch niet lezen, maar hij vraagt opnieuw mijjn nederlandse papieren ik zeg een moment en ik geef hem mijn paspoort, entree dokument, transit papieren, nederlands rijbewijs, internationaal rijbewijs, groene kaart, eigendomsbewijs van aanhanger, nederlands kentekenbewijs en zeg je zoekt het maar uit en als je klaar bent roep mij maar ik ga daar zitten wachten en ga op een bankje zitten en pak mijn telefoon die ik aan zet, hij is er zo klaar mee en geeft mijn papieren en zegt you can go i see wy you ask my papers for to check it and now you sheck nothing, wy you asking for any papers, you can go is zijn antwoord opnieuw, ik steek alles weer op zijn plaats en rij aan zonder iets te zeggen.

Na 950 KM met gemiddelde snelheid van 97.5 Km besluit ik om eens naar slaapplaats uit te zien, bij benzine pomp word ik aan gesproken door 4 politiemannen met veel sterren strepen en balken ze zijn super vriendelijk en schudden mij alle 4 de hand en of zij wat fotos mogen maken van mijn harley en ik nodig ze uit om er gewoon op gaan te zitten als ik mijn foto toestel pak mag dat absoluut niet zij willen niet op mijn fotos. Zij leggen mij nog uit dat na 106 Km aan de linkerkant een eenvoudig motel met restautant is. Deze laatst 100 Km worden de moeilijkste van de dag krijg mij een partij op gebroken weg met gaten en keien als de weg weer redelijk is nog eens een onweer waar ik goed nat van word en doe 2 uur over de laatste 100 Km. Het motol is sober maar een super vriendelijke knappe juf van 22 die klein beetje engels praat, en het goedkoopste adres van heel mijn trip (nee niet de juf ) Ze hebben weer eens aan de klok zitten rommelen en nu 9 uur verschil met Nederland. Kan dus om 3 uur snachts met haar naar voetbal komen kijken Nederland -Chilie, maar als ik gegeten heb en paar pinten op heb ben ik moe en dan snachts van 3 tot 5 TV kijken zie ik niet zitten. Prijs bier weer gewoon halve liter voor 1 Euro.

Smorgens word ik pas om half 9 wakker en heb er duidelijk geen zin in, moet nog wat werken aan de verlichting van de aanhanger van rechterachterlicht ligt de kabel er van af en als ik vandaag de stofwolken in ga wil ik wel 2 stoplichten van 21 watt hebben en evenzo 2 alarmlichten van 21 watt. Kom tot de conclusie dat mijn toilettas 1050 Km terug op kamer staat GVD. Als ik de balans op maak denk ik dat ik mijn uierzalf zowel de witte als de lekkere vette gele het meest ga missen. Deze gele smeer ik elke dag een grote klodder in mijn knieholte omdat met schakelen de prothese hier drukt en ben bang dat zonder mijn huid snel stuk zal zijn. Dat word winkelen in Habarovsk in plaats van door kachelen, bij ontbijt is mijn leuke juf er niet deze moest tot 10 uur werken en deze spreekt niks als russies zodat ik de voetbal uitslagen niet te weten kom. In Habarovsk vind ik alles behalve lekkere vette creme.

Heb nu het plan om vandaag toch 550 KM te rijden dan ben ik op woensdag in Vladivostok hoop ik toch, de wegen zijn slechter maar valt mij toch mee. Na 500 Km stop ik bij een Koreaan op een BMW 650 die een wereld reis gaat maken van 3 jaar dit is er duidelijk een die niet weet waar hij aan begonnen is en weinig ervaring heeft, hij heeft in principe een goede motor die nog zuinig is ook dat is ook belangrijk maar hoe hij hem heeft bepakt je gelooft het niet, 2 grote alluminium koffers een grote ja echt grote plunjezak achterop de motor en nog eens op elke koffer een plunjezak en voorop de motor helemaal niks, hij verteld dat het echt zwaar is en de nodige bagage zal moeten achterlaten want hij heeft nu ook in de gaten dat hij dit niet gaat redden. Hij heeft nu alleen vanuit Vladvostok gereden in 2 dagen 500 Km en is doodop.

Hij is met de boot vanuit Korea hier aan gekomen, hij wil nu door Rusland dan Finland Europa Marokko met Mali Senegal Gambia dan weer naar Spanje en dan vanuit Turkeije naar Egypte verschepen en dan naar Zuid - Afrika rijden en verschepen naar Zuid-Amerika dan naar Alaska vandaar uit verschepen naar Midden -Oosten en dan naar Korea rijden. Ik weet niet wat er in de plunje zakken zit maar volgens mij heb je nodig van ieders 5 onderbroeken t shirts hemden sokken 2 sweeaters en motorpak en spijkerbroek en korte broek voor savonds en rustdag wat gereedschap en onderdelen olie communicatie en foto cq film apparatuur, wat wegen kaarten of GPS en dat is het en dat kan makkelijk in een grote weekend tas. Dan tent en slaapzak en luchtbed en klaar is kees, je zorgt dat je ook wat gewicht op voorwiel krijgt door tanktas of grote rol boven voorwiel en je rijd stabiel. Hij heeft ook nog info voormij dat er de eerste 400 Km geen slaap mogelijkheden zijn voor mij, maar ik heb er vanaf Habarovsk al wel 50 gezien en dat zal zeker niet minder worden, dus zijn ogen heeft hij ook nog eens in zijn zak zitten.

Als ik hem vertel dat ik in 2 weken vanaf Tallin kom gelooft hij mij absoluut niet maar als ik hem mijn visa stempel van8 juni Sint-Petrusburglaat zien moet hij wel. zo die heeft de eerste uren iets om over na te denken. Als ik na in totaal 550 Km stop bij Benzinepomp om te vragen naar hotel moet ik nog 15 rijden en dan aan linkerkant van de weg. Maar zij gebaart dat ik moet wachten en zij belt iemand. Ik wacht geduldig en na 10 m inuten stopt er een auto met redelijk jong stel ik word meteen in goed Engels aan gesproken of zij mij kunnen helpen en zij bieden aan om voor te rijden, bij motel doet zij het woord het is mij veel te duur voor wat zij bieden en toilet en Douche verderop in de straat. Dan bied zij in overleg met haar husband aan om bij hun thuis te komen slapen voor niks. Daar ben ik wel voor in en we rijden de 15 KM weer terug. Mijn motor kan in de garage en mijn tassen gaan mee naar de tweede verdieping waar zij hun apartement hebben. Hij Sachais politieman en spreekt alleen Russisch en zij Irena leeraares op de plaatselijke school. Als ik mijn inkopen van vandaag uit de verpakking haal blijkt dat ik alleen scheermesjes heb gekocht en geen houder maar Sacha zal daar wel voor gaan zorgen en wat ik het liefst drink dat is duidelijk bier ook dat komt inorde. Zij laat het bad voor mij vol lopen en hij gaat boodschappen doen. Badder heerlijk en scheer mij later als Sacha terug is . Krijg van haar maaltijdsoep met grote kluif en salade, zij hadden al gegeten en Sacha is naar een vriend maar komt zo terug. Ze is echt geintereseert in wat ik doe en wat ik van Rusland vind etc etc . Als Sacha terug is komt er een fles bier van 3 liter tevoorschijn die wij samen op drinken, als die leeg is haal ik nog een halve liter cognoc uit mijn tas en die gaat er ook aan. Hij is ook jager en visser en veel in de natuur en eens heeft hij een gincheng wortel gevonden welke erg zeldzaam zijn, die heeft hij in een fles wodka laten inmaken en de sappen van die wortel zorgen voor helderheid goede gezondheid hogere potentie en nog veel meer en die fles krijg ik van hem alleen ik mag niet meer druppels per dag nemen als mijn leeftijd. Ze vragen mij het hemd van het lijf en om1 uur gaan we slapen. Ik slaap zeer goed en word pas om half 9 wakker. Krijg een uitgebreid ontbijt met gebakken eieren en om 9 uur ben ik on route voor mijn laatste etappe naar Vladivostok.

De eerste 80 gaan goed dan wegwerkzaamhedenmet keien, gaten en bulten welke echt slecht te berijden zijn en de nodige stofwolken, de grote trucks zijn duidelijk langzamer dan ik maar de cruisers sneller zodat het een jankboel is voor mij. Als we weer eens bij wegwerkzaamheden komen zie ik dat de linkerhelft geasfalteerd is maar met autobanden verspert, voor mij geen probleem ik kan er tussen door glippen en rijd 10 KM slaommend tussen de autobanden door , de wind komt ook nog eens van links en ik rijd zonder stof alles voorbij dat vind ik wel leuk. Kom nog een loopster tegen met een vlag en ik stop om te vragen waarvoor. het blijkt voor de vrede te zijn en zij loopt met een heel team in estafette naar omsk heb ik begrepen. Er stoppen nog meer bikers en wel 2 hele bijzondereruig uitziende die dragen duidelijk zichtbaar grote revolvers en messen in holster. Een heeft ook nog eens een masker van de duivel op en een zeis aan zijn Honda, maar het zijn mijn vrienden.

Voor mij rijd een tractor met tank er achter, ik zie duidelijk dat zijn linkerwiel schuin naar binnen staat, blijf bewust een stukje achter hem rijden en knipper met mijn licht maar daar reageert hij niet op. De band loopt nu tegen zijn tank aan met flink wat rook ontwikkeling, ik ga als er geen tegenligger aankomt helemaal links over de vluchtstrook rijden om hem in te halen en net als ik hem voorbij ben en signaal wil geven dat hij moet stoppen loopt zijn wiel eraf en verdwijnt in de diepte het moeras in. Die zal nog wel even bezig zijn voor hij weg is, hij rijd zijn combinatie nog wel de vluchtstrook op zodat iedereen normaal kan passeren.

Na 500 KM rijd ik op woensdagmiddag Vladivostok binnen en ga op zoek naar de Iron Tigers, de eerste en de beste biker die ik zie spreek ik aan en hij brengt mij direct naar hun werkplaats met clubhuis. Toch vandaag gemiddeld 75 KM per uur gereden.

SO I DID IT AGAIN

Voor de gene die mij waardevolle info gaven bedankt

Johan klopt jullie hadden nieuwe weg die nog niet kapot bevroren was

Bart klopt, na Harbarovsk inderdaad de slechtse weg maar niet die ik gereden heb

Harley zaak klopt ik deed het in minder dan 48 uur maar niet non stop

Dimitri heeft gelijk van Cita tot Vladivostok in 3 dagen kan

Hoetel eigenaar Ulan-Ude zal het wel in 8 dagen gedaan hebben met Oeral met zijspan en 200 kilo bagage

Carlos en Milo zaten er voor mij het dichtste bij, het is beter dan in Zuid-Amerika